بهشت از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد پرش به: ناوبری، جستجو بهشت مفهومی است که در اغلب مذاهبِ معتقد به زندگانی پس از مرگ و یا آخرت وجود دارد. بهشت جایی است که نیکوکاران پس از مرگ، در آن جاودانه می‌شوند. بر اساس آموزه‌های مذهبی اسلام و برخی دیگر از مذاهب، بهشت جایگاه نهایی هر انسانی است که در آن جا به اندازهٔ اعمال نیکش از مواهب آن برخوردار خواهد شد. ادیان مختلف تعریف‌های متفاوتی از این مفهوم به دست داده‌اند. محتویات [نهفتن] ۱ کهن ترین پیشینه در تاریخ ادیان ۲ بهشت از دیدگاه مسیحیت ۳ بهشت از دیدگاه اسلام ۴ توصیف ویژگیهای بهشت از دیدگاه علی ابن ابی طالب ۵ بهشت از دیدگاه آئین بهائی ۶ جستارهای وابسته ۷ پیوند به بیرون ۸ منابع کهن ترین پیشینه در تاریخ ادیان[ویرایش] از ۱۸۰۰ سال پیش از مسیح، دین زرتشت سخن روز قیامت را مطرح کرده و آتشگاه (جهنم) و پردیس (بهشت) را توصیف می‌کند. روح مرده سه روز در کنار جسد می‌ماند و سحر گاهان روز چهارم به سوی پل چینوت در قلّهٔ کوه البرز (بلخ) روان می‌شود. در آنجا در دادگاهی در حضور ایزدان سروش، رشن و اشتاد و نظارت ایندرا و میترا برگزار و با ترازو به کارهای نیک و زشت او رسیدگی می‌شود تا بتوان دید کدامین کفه ترازو سنگین تر است. سپس انسان نیک سرشت از راهی نورانی به سوی پردیس (بهشت) و انسان گناهکار به دره‌ای پرتاب می‌شود و دیوها او را از آنجا به دوزخ میرانند.[۱][۲] بهشت از دیدگاه مسیحیت[ویرایش] از دیدگاه مسیحیت کشور اسرائیل سرزمین مقدس خداست و شهر ارشلیم که همانا پایتخت اسرائیل است شهر مقدس خداست و خداوند در کتاب مقدس انجیل بهشت را ارشلیم آسمانی می‌نامد که با طلا و نقره و انواع جواهرات زیبنده شده و خداوند در راس همه چیز قرار دارد و کنترل کامل بر همه چیز دارد و در آنجا به اشخاصی که به بهشت می‌روند که ایمانداران مسیح هستند بدن‌های جدیدی داده می‌شود که در آنها شهوت و گرسنگی و بیماری و درد وجود ندارد و اشخاصی که این بدن‌ها را دریافت می‌کنند در مرکز ارشلیم آسمانی دائماً خداوند را با سرود و آواز و سازهای زیبا و رقص به همراه فرشتگان پرستش می‌کنند و اشخاصی که این بدن‌های جدید را دارند (یعنی کسانی که در بهشت هستند) به هیچ عنوان از پرستش و عشق ورزیدن به خدا خسته نخواهند شد و تا به ابد در شادی و آرامش او خواهند بود (مکاشفه یوحنا باب ۲۱ آیات ۱ تا ۶ | باب ۲۱ آیات ۱۵ تا ۲۷) بهشت از دیدگاه اسلام[ویرایش] در نظر قرآن، مؤمنان و صالحان سرانجام به جایی ابدی به نام جنت می‌روند و زندگی پر نعمت و خوشی را در پیش می‌گیرند بنا بر آیات قرآن این وعده الهی قطعی است.[۳] قرآن از دو بهشت نام برده: یکی در عالم برزخ که موقت است و دیگری در آن جهان که جاودان است.[۴] بهشت درجات و مراتبی دارد و برخی از آنها بر دیگری برتری دارند. نعمت‌های بهشتی نیز بسته به درجات بهشتیان، گوناگونی دارند.[۵] توصیف ویژگیهای بهشت از دیدگاه علی ابن ابی طالب[ویرایش] اگر با چشم دل به آنچه که از بهشت برای تو وصف کرده‌اند بنگری، از انچه در دنیاست دل می‌کنی، هر چند شگفتی آور و زیبا باشد؟ از خواهشهای نفسانی و خوشیهای زندگانی و منظره‌های آراسته و زیبای ان کناره می‌گیری، و اگر فکرت را به درختان بهشتی مشغول داری که شاخه‌هایشان همواره به هم می‌خورند و ریشه‌های آن در توده‌های مشک پنهان و در ساحل جویباران بهشت قرار گرفته آبیاری می‌گردند، و خوشه‌هایی از لؤلؤ آبدار به شاخه‌های بزرگ و کوچک درختان آویخته و میوه‌های گوناگونی که از درون غلاف‌ها و پوشش‌ها سر بیرون کرده‌اند، سرگردان و حیرت‌زده می‌گردی: شاخه‌های پر میوهٔ بهشت که بدون زحمتی خم شده در دسترس قرار گیرند، تا چینندهٔ ان هرگاه که خواهد برچیند، مهمانداران بهشت گرد ساکنان ان و پیرامون کاخهایشان در گردشند و آنان را با عسلهای پاکیزه و شراب‌های گوارا پذیرایی کنند. آنان کسانی اند که همواره از کرامت الهی بهره مندند تا انگاه که در سرای ثابت خویش فرود آیند و از نقل و انتقال سفرها آسوده گردند. ای شنونده! اگر دل خود را به منظره‌های زیبایی که در بهشت به ان می‌رسی مشغول داری، روح تو با اشتیاق فراوان به ان سامان پرواز خواهد کرد، و از این مجلس من با شتاب به همسایگی اهل قبور خواهی شتافت. خداوند با لطف خود من و شما را از کسانی قرار دهد که با دل و جان برای رسیدن به جایگاه نیکان تلاش می‌کند. .[۶] بهشت از دیدگاه آئین بهائی[ویرایش] بهائیان بهشت را حالتی روحانی می‌دانند و آن را از نعمت‌های جسمانی به دور می‌بینند. بهائیان معتقدند که روح انسان پس از صعود به عالم بالا؛ مجرد از زمان و مکان به ترقیات کمالی و نه مکانی خود ادامه می‌دهد. بهشت در ان عالم، رضای خداوند از انسان است. زمانی که فردی به موجب دستورات مظهر ظهور الهی (پیامبران) عمل کند و سبب ارتقاء روحانی خود شود، موفق به کسب رضای الهی خواهد شد. این رضایت حق از انسان، بهشت است.[۷] جستارهای وابسته[ویرایش] باغ عدن جهنم سقر غلمان پیوند به بیرون[ویرایش] بهشت و دوزخ در اساطیر بین‌النهرین FPRIVATE "TYPE=PICT;ALT=" در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بهشت موجود است. تفاوت بین بهشت و دوزخ از نظر اسلام و دیگران از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد پرش به: ناوبری، جستجو بهشت مفهومی است که در اغلب مذاهبِ معتقد به زندگانی پس از مرگ و یا آخرت وجود دارد. بهشت جایی است که نیکوکاران پس از مرگ، در آن جاودانه می‌شوند. بر اساس آموزه‌های مذهبی اسلام و برخی دیگر از مذاهب، بهشت جایگاه نهایی هر انسانی است که در آن جا به اندازهٔ اعمال نیکش از مواهب آن برخوردار خواهد شد. ادیان مختلف تعریف‌های متفاوتی از این مفهوم به دست داده‌اند. محتویات [نهفتن] ۱ کهن ترین پیشینه در تاریخ ادیان ۲ بهشت از دیدگاه مسیحیت ۳ بهشت از دیدگاه اسلام ۴ توصیف ویژگیهای بهشت از دیدگاه علی ابن ابی طالب ۵ بهشت از دیدگاه آئین بهائی ۶ جستارهای وابسته ۷ پیوند به بیرون ۸ منابع کهن ترین پیشینه در تاریخ ادیان[ویرایش] از ۱۸۰۰ سال پیش از مسیح، دین زرتشت سخن روز قیامت را مطرح کرده و آتشگاه (جهنم) و پردیس (بهشت) را توصیف می‌کند. روح مرده سه روز در کنار جسد می‌ماند و سحر گاهان روز چهارم به سوی پل چینوت در قلّهٔ کوه البرز (بلخ) روان می‌شود. در آنجا در دادگاهی در حضور ایزدان سروش، رشن و اشتاد و نظارت ایندرا و میترا برگزار و با ترازو به کارهای نیک و زشت او رسیدگی می‌شود تا بتوان دید کدامین کفه ترازو سنگین تر است. سپس انسان نیک سرشت از راهی نورانی به سوی پردیس (بهشت) و انسان گناهکار به دره‌ای پرتاب می‌شود و دیوها او را از آنجا به دوزخ میرانند.[۱][۲] بهشت از دیدگاه مسیحیت[ویرایش] از دیدگاه مسیحیت کشور اسرائیل سرزمین مقدس خداست و شهر ارشلیم که همانا پایتخت اسرائیل است شهر مقدس خداست و خداوند در کتاب مقدس انجیل بهشت را ارشلیم آسمانی می‌نامد که با طلا و نقره و انواع جواهرات زیبنده شده و خداوند در راس همه چیز قرار دارد و کنترل کامل بر همه چیز دارد و در آنجا به اشخاصی که به بهشت می‌روند که ایمانداران مسیح هستند بدن‌های جدیدی داده می‌شود که در آنها شهوت و گرسنگی و بیماری و درد وجود ندارد و اشخاصی که این بدن‌ها را دریافت می‌کنند در مرکز ارشلیم آسمانی دائماً خداوند را با سرود و آواز و سازهای زیبا و رقص به همراه فرشتگان پرستش می‌کنند و اشخاصی که این بدن‌های جدید را دارند (یعنی کسانی که در بهشت هستند) به هیچ عنوان از پرستش و عشق ورزیدن به خدا خسته نخواهند شد و تا به ابد در شادی و آرامش او خواهند بود (مکاشفه یوحنا باب ۲۱ آیات ۱ تا ۶ | باب ۲۱ آیات ۱۵ تا ۲۷) بهشت از دیدگاه اسلام[ویرایش] در نظر قرآن، مؤمنان و صالحان سرانجام به جایی ابدی به نام جنت می‌روند و زندگی پر نعمت و خوشی را در پیش می‌گیرند بنا بر آیات قرآن این وعده الهی قطعی است.[۳] قرآن از دو بهشت نام برده: یکی در عالم برزخ که موقت است و دیگری در آن جهان که جاودان است.[۴] بهشت درجات و مراتبی دارد و برخی از آنها بر دیگری برتری دارند. نعمت‌های بهشتی نیز بسته به درجات بهشتیان، گوناگونی دارند.[۵] توصیف ویژگیهای بهشت از دیدگاه علی ابن ابی طالب[ویرایش] اگر با چشم دل به آنچه که از بهشت برای تو وصف کرده‌اند بنگری، از انچه در دنیاست دل می‌کنی، هر چند شگفتی آور و زیبا باشد؟ از خواهشهای نفسانی و خوشیهای زندگانی و منظره‌های آراسته و زیبای ان کناره می‌گیری، و اگر فکرت را به درختان بهشتی مشغول داری که شاخه‌هایشان همواره به هم می‌خورند و ریشه‌های آن در توده‌های مشک پنهان و در ساحل جویباران بهشت قرار گرفته آبیاری می‌گردند، و خوشه‌هایی از لؤلؤ آبدار به شاخه‌های بزرگ و کوچک درختان آویخته و میوه‌های گوناگونی که از درون غلاف‌ها و پوشش‌ها سر بیرون کرده‌اند، سرگردان و حیرت‌زده می‌گردی: شاخه‌های پر میوهٔ بهشت که بدون زحمتی خم شده در دسترس قرار گیرند، تا چینندهٔ ان هرگاه که خواهد برچیند، مهمانداران بهشت گرد ساکنان ان و پیرامون کاخهایشان در گردشند و آنان را با عسلهای پاکیزه و شراب‌های گوارا پذیرایی کنند. آنان کسانی اند که همواره از کرامت الهی بهره مندند تا انگاه که در سرای ثابت خویش فرود آیند و از نقل و انتقال سفرها آسوده گردند. ای شنونده! اگر دل خود را به منظره‌های زیبایی که در بهشت به ان می‌رسی مشغول داری، روح تو با اشتیاق فراوان به ان سامان پرواز خواهد کرد، و از این مجلس من با شتاب به همسایگی اهل قبور خواهی شتافت. خداوند با لطف خود من و شما را از کسانی قرار دهد که با دل و جان برای رسیدن به جایگاه نیکان تلاش می‌کند. .[۶] بهشت از دیدگاه آئین بهائی[ویرایش] بهائیان بهشت را حالتی روحانی می‌دانند و آن را از نعمت‌های جسمانی به دور می‌بینند. بهائیان معتقدند که روح انسان پس از صعود به عالم بالا؛ مجرد از زمان و مکان به ترقیات کمالی و نه مکانی خود ادامه می‌دهد. بهشت در ان عالم، رضای خداوند از انسان است. زمانی که فردی به موجب دستورات مظهر ظهور الهی (پیامبران) عمل کند و سبب ارتقاء روحانی خود شود، موفق به کسب رضای الهی خواهد شد. این رضایت حق از انسان، بهشت است.[۷] جستارهای وابسته[ویرایش] باغ عدن جهنم سقر غلمان پیوند به بیرون[ویرایش] بهشت و دوزخ در اساطیر بین‌النهرین FPRIVATE "TYPE=PICT;ALT=" در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بهشت موجود است. تفاوت بین بهشت و دوزخ از نظر اسلام و دیگران