جان هاتون در کتاب ))در جستجوی خدا)) می نویسد: ((اگر ما فقط پدیده هایی که قوانین   علم به آنها نرسیده اند را به خدا نسبت دهیم یعنی هنوز معنی قوانین را نفهمیده ایم. وقتی می پرسند سیب برای چه از درخت می افتد می گویم جاذبه می اندازدش; نه اینطور نیست. جاذبه صرفا یک توصیف ریاضی از نظم عجیب دنیا است((.

براستی که چه زیبا گفته است. آیا اگر ما یک قسمت از نظم دنیا را جمع بندی کنیم و برایش فرمول پیدا کنیم و رویش اسم بگذاریم باید خدا را فراموش کنیم و ساده لوحانه بگوییم علم همه چیز را ثابت کرده است. 

انشتین می گوید: ((دو راه بیشتر ندارید‚ یا هیچ معجزه ای را قبول نکنید‚ یا همه چیز را معجزه بدانید)).

امام علی (ع) می فرمایند: ((هر موجودی برهان آفریدگاری خداست‚ که با زبان بی زبانی آفریدگار خود را نشان می دهد)).

آیاتی قابل تامل در این باره وجود دارد: ((و چه بسیار نشانه در آسمان ها و زمین است که بر آن می گذرند در حالی که از آن روی می گردانند . و بیشترشان به خدا ایمان نمی آورند مگر اینکه (چیز دیگری را با او)شریک بگیرند)) یوسف / آیات 105 و 106

دکتر وین دایر در کتاب ((درمان با عرفان))می نویسد: ((اگر یک بار و برای همیشه قانع شوید که در چهارچوب یک نظام الهی بدون عیب و نقص و کامل ‚ موجودی آزاد و مختار هستید دیگر دچار وسوسه ی فکری دردناکی که بر قسمت اعظم زندگی شما سایه افکنده‚ نیستید)). توجه کنید منظور من از آوردن این جمله این نیست که انسان برای رفع مشکلات فکری اش خدا را وارد زندگی خود کند بلکه منظورم کمک به او برای پذیرفتن یک حقیقت است‚ زیرا تکرار زیاد یک حقیقت در فکر و نپذیرفتن قلبی آن باعث قساوت قلب و شاید سلب توان پذیرش همیشگی آن حقیقت می شود.

یکی از بزرگترین مشکلات در این راه شک است (شک نفسانی ‚ نه عقلانی. در توضیح باید بگویم شک نفسانی از نوع شک وسواس هاست) تا کی شک ؟

من می گویم: ((اگر کسی به این نتیجه برسد که خدا وجود دارد دیگر هیچ سوال بی پاسخی ندارد حتی اگر جوابش را نداند و می داند که این ندانستن همیشگی نیست))وهمچنین می گویم: ((شک من بعد و قبل از یقین است((.